Janny van Osch vecht zich terug na longtransplantatie

Met een vrolijk hoedje op en een glas champagne in de hand maakte Janny van Osch haar rentree op het North Sea Jazz Festival in Rotterdam. Het was 12 juli 2019. Precies een jaar eerder had de Haagse een longtransplantatie ondergaan. Bovendien was zij die dag zestig geworden. Alle reden tot vreugde dus.
"Als andere bezoekers vroegen wat ik te vieren had, vertelde ik dat ik nieuwe longen had en jarig was: 'Het is één feest voor me'..." Janny van Osch had haar favoriete festival vijf jaar moeten missen. Nu was ze terug. "Weliswaar nog in een scootmobiel, maar ik kon weer naar concerten, zoals van Rag 'n' Bone Man." En genieten natuurlijk: "Ik was er rond vier uur en heb het tot half elf gered."

Perfecte match
Aan het lange wachten op geschikte longen kwam op 12 juli vorig jaar een eind. Janny, die hoog op de lijst stond voor de ingrijpende operatie, moest onmiddellijk naar het Erasmus Universitair Medisch Centrum Rotterdam. Er was een perfecte match voor haar. "Het had niet veel langer moeten duren anders was ik waarschijnlijk overleden. Ik hoorde laatst dat de transplantatiechirurg geregeld aan me moet denken. Mijn longen waren zo slecht; hij kon niet begrijpen hoe ik daarmee had kunnen ademen." De operatie duurde acht uur. "En daarna nog eens vijf uur. De aansluiting op de luchtpijp zat scheef gedraaid. Dat kan ontstekingen geven. Ik moest opnieuw geopereerd worden."

Complicaties
Ze is 'super dankbaar dat zij er dankzij de transplantatie nog is'. "Maar ik ben ook weleens melancholiek. Ik had veel pech. Door allerlei complicaties, zoals een borstwond en een maagverlamming van medicatie, heb ik vijf maanden in een geïsoleerde kamer gelegen. Vanwege een verbouwing in het ziekenhuis was er geen raam. Ik voelde me afgesloten van de buitenwereld, terwijl ik zo van gezelligheid hou. Voor mij was dat een zware tijd. Ik moest steeds knokken om positief te blijven en om de pijn te weerstaan." Op 12 december 2018 mocht ze eindelijk naar huis.

Topsport
Een nieuw gevecht begon. Fanatieke doorzetter Janny van Osch moest aanvankelijk afzien. "Ik dacht: nu gaat het leven beginnen. Maar dan doe je meteen teveel. Ik had heel veel spierkracht verloren, kon bijvoorbeeld de trap niet oplopen en niet bukken. Drie keer in de week ging ik naar het Haga ziekenhuis voor fysiotherapie. Dat was te zwaar en werd teruggedraaid naar twee keer." En: "Je moet over je grenzen heengaan om iets te bereiken. Artsen zeiden dat het topsport is. Je moet je grenzen verleggen om een wereldrecord te breken. Dat doe ik elke dag."

Gedrevenheid
Ze realiseert zich nu dat zij in het begin veel te veel van zichzelf vergde. "De longarts had voor de transplantatie gezegd dat je uit het eerste jaar na de operatie de meeste winst kunt halen. Daardoor werd ik steeds gedrevener om tot het uiterste te gaan met trainen. Dan kom je jezelf wel tegen. Langzaam aan ben ik verstandiger geworden. Maar als ik het een dagje rustig aan deed, voelde ik me schuldig."

City Pier City Loop
De spierkracht in haar armen is inmiddels verdubbeld van 13 naar 26. In plaats van 28 pillen, slikt ze er nu 17 en ze volgt - met lichte tegenzin - consequent het strenge dieet. "Rauwe dingen, zoals shusi's, zijn verboden en de biefstuk bijvoorbeeld moet helemaal doorgebakken zijn. En ik hou zo van koken en lekker eten." Janny van Osch, die jaren met haar (inmiddels ex) man het restaurant Les Ombrelles aan de Hooigracht runde, zegt het met een lach. Klagen ligt haar niet. Veel liever telt zij haar zegeningen. Zo geniet zij van de tochten op haar elektrische fiets langs de kustlijn. Ze droomt ervan eens aan de City Pier City Loop mee te doen. "Dan laat ik me sponsoren voor het Longfonds." Op den duur hoopt zij ook weer aan het werk te gaan.

Haar donor
Binnenkort zal zij zich bij de databank melden om te vragen of de familie van haar donor het op prijs zal stellen als zij contact opneemt. "Mijn donor was een jonge vrouw van dertig. Zij heeft mijn leven gered. Ik wil de familie bedanken. Voor mijn gevoel geeft dat een beetje troost."

Zie ook de blog van 21 juli 2018:
Wachten op longtransplantatie terwijl het lijf schreeuwt om actie