Teleurstelling over mislopen kerstdiner eenzame ouderen

Het plan was zo mooi: een kerstdiner organiseren voor eenzame ouderen uit het Oude Centrum. Alles was rond. Het wachten was op een subsidie van de gemeente Den Haag. Maar die liet het afweten. Ria Molhoek, die met kunstenaar Lichel van den Ende het initiatief nam, is diep teleurgesteld. "Van het aangevraagde bedrag zou het diner betaald worden. Al het andere, de locatie, flyers, noem maar op, is gratis. Op het stadhuis zijn ze aan het uitzoeken wat is misgegaan met de subsidieaanvraag. Daar kan ik niet op wachten; het is te kort dag geworden. De mensen die zich hebben aangemeld, moet ik nu gaan afzeggen. Dat is geen gemakkelijke taak. Voor hen is de teleurstelling over de gang van zaken ook groot." Iedereen stond in de startblokken, vertelt ze. "Enthousiasme genoeg. Vrijwilligers en beroepskrachten werkten samen, Rijden en Begeleiden zouden het vervoer regelen en de bewonersorganisatie schonk in november al driehonderd euro."

Oude Centrum
Ria Molhoek is geïnteresseerd in mensen. In de decembermaand neemt die belangstelling alleen maar toe. Op haar dagelijkse tochten door het Oude Centrum observeert ze stadgenoten. "Sommigen maken een heel eenzame indruk. Alsof ze door God en bijna alle mensen verlaten zijn. Ik vraag me dan af of er tijdens de feestdagen iemand langskomt. Brengen ze de kerst bij anderen door? Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd."

Subsidieaanvraag
En zo ontstond het plan voor het kerstdiner. Er werd een geschikte (gratis) locatie gevonden en een kok bood, eveneens gratis, zijn hulp aan; het menu kon worden bedacht. Vrijwilligers boden van alle kanten hulp aan en er werden flyers gemaakt. De subsidieaanvraag lag intussen bij de gemeente Den Haag. Ria Molhoek: "Wij hebben die op 11 november ingediend. Binnen vier weken zouden we een antwoord krijgen. Dat antwoord kwam precies op de laatste dag, op 13 december. We hebben Filiz Akbulut van de gemeente laten weten dat we stopten met het project. Zij vond dat reuze jammer en zei dat ze nog haar best ging doen. Lichel en ik, en alle andere mensen die ermee bezig waren, werden er een beetje crazy van. We raakten gedemotiveerd. Maar ja, alles was klaar. We hebben toen nog even gewacht."

Vincentiusvereniging
Het kerstdiner was gepland op 28 december bij de Vincentiusvereniging in het Westeinde. Deze vereniging bindt al sinds 1948 de strijd aan tegen financiële, sociale, gezondheids- en culturele armoede. "We hebben lang en vergeefs gezocht naar een plek. Uiteindelijk kwamen we bij de Vincentiusvereniging terecht, die snel reageerde. Men had ons ook financieel willen steunen, maar alle donaties voor 2019 waren al gebruikt. Wel werden de zaal en keuken beschikbaar gesteld."

Voor een kok kon Molhoek in familiekring terecht. Haar broer Jos bood zijn hulp aan. Hij was in het verleden coördinator van het buurthuis van de toekomst De Sprong. Daar verzorgde hij vijf jaar achtereen druk bezochte kerstdiners. Ria: "We hebben hem gevraagd iets te bedenken. Het zou een viergangenmenu worden en hij heeft ook met vegetariërs rekening gehouden."

Geboortestad
Ria Molhoek woonde en werkte in de Rotterdamse achterstandswijk Hillesluis. "Met veel plezier en onder de rook van de Kuip," vertelt ze. "Op een gegeven moment kon ik met pensioen. Ik ben van oorsprong Haagse en wilde wel terug naar mijn geboortestad. Ik heb een woning gevonden in de Heilige Geesthof. Ook hier in Den Haag wilde ik vrijwilligerswerk doen. Zuster Anne, die bij mij in het hofje woonde, heeft me toen meegenomen naar het Straatpastoraat." Lange tijd kookte Ria met een groep anderen voor dak- en thuislozen, die na een kerkdienst wekelijks bijeen komen voor een diner in het Vincentiushof aan het Westeinde. "Ik ben katholiek opgevoed, maar deed er niets meer mee. In die kerk daar is een geweldige sfeer." Ze vertelt met betrokkenheid over de periode. "Mensen worden met respect behandeld: er is gelijkwaardigheid. Men is lief voor de gasten, die vaak ook eten meekrijgen. Ik heb zo'n zestien jaar daar gekookt. Maar mijn lijf en mijn geest gaven aan dat het op was; ik had genoeg gedaan."

Spinozahof
Niet dat zij nu stilzit. "Ik doe als vrijwilliger hand- en spandiensten in het Spinozahof. Daar is van een verwaarloosd stuk grond een stadsoase gemaakt. Elke vrijdag wordt er gezamenlijk gegeten. Er komen veel mensen op af: jong, oud, gestudeerd, niet-gestudeerd, allochtoon, autochtoon. Iedereen is welkom." Want voor Ria Molhoek is het samenbrengen van mensen belangrijk. Vandaar haar inzet voor het kerstdiner. "Op onze uitnodiging staat 'Samen is niet alleen'." Ze had het de bewoners van het Oude Centrum zo van harte gegund.